Tanıştırayım; içimdeki ev hanımı.
Yaprak döküyorum
Kuruyorum
Yeşeriyorum
Meyve veriyorum
Ve
Yeniden başa dönüp sayıyorum. Bazen bunların hepsini aynı gün içinde yaşıyorum, bazen zamanın sayfalarına bırakıyorum.
Son bir yılın özeti: İki çocuk, bir köpek, evden çalışan bir koca ve kendi obsesifliğinin altında kalan bir kadın:) Kendi obsesifliği diyorum, çünkü; bizim evdeki bu pastadan herkes payına düşen dilimi alır.
Her defasında en büyük dilimi seçen canım kendim!
Üzerimde önlük, elimde sarı bez ve mutemadiyen çalışan makineler…Makinelerin de kendi içinde bir hiyerarşileri var tabii. Halay başı; elektrik süpürgesi, son mendil tutucu; ütü, fırın, çamaşır makinesi ve bulaşık makinesi; orta üçlü. Ver müziği ver ver!
Kapının üzerindeki parmak izlerine gözlerimi kapatırsam, dallarıma salıncaklar asıyorum.
‘Aman biraz da dağınık kalsın’ diyebilirsem, ormanımdaki hayvanlara yuva oluyorum.
İçimdeki ağaç kadının bilgeliğini fark edersem, hayat buluyorum.
Son bir yılın özeti: Meğer ben TAM ZAMANLI bir ev hanımı değilmişim.
